Dit is ons eerste en nog steeds belangrijkste project van de Kemperstichting met 70% van onze inzet. De Kemperstichting stimuleert ouders van dove kinderen om zich te organiseren in zogenaamde “Foyers des Sourds”. Deze Foyers zoeken uit hun gemeenschap iemand die bereid is de opleiding tot moniteur gebarentaal te volgen en om daarna hun dove kinderen deze gebarentaal te leren en om ze daarmee verder te alfabetiseren. In het schooljaar 2022-2023 waren er 16 Foyers actief met 198 dove leerlingen.

De Kemperstichting bekostigt de opleiding van de moniteur gebarentaal, de huur van een klaslokaal, de ontwikkeling en distributie van leermiddelen voor doven en een deel van het salaris van de moniteur. Zonodig draagt de Kemperstichting bij aan de bouw van een klaslokaal.

Verantwoordelijkheden

De verantwoordelijkheid voor een Foyer of een “aanleunklas” berust bij de plaatselijke vereniging van doven die door de Kemperstichting geholpen wordt. Het is deze vereniging die de dove kinderen en hun moniteur rekruteert.

Voor deze klasjes verzorgt de Kemperstichting met haar partners:

• de ontwikkeling van het lesprogramma
• de opleiding en de toelage van moniteurs van doven
• de levering van leermiddelen
• de inspectie van de cursussen

Het lokaal voor de cursus en het meubilair verzorgen wij samen met de lokale gemeenschap.

Het concreet voorbeeld van Mbaye Sene

De moeder van Mbaye Sene, een doof jongetje in Gandiaye, ging met haar zoontje naar de lagere school waar ook haar andere kinderen naar toe gingen om hem in te schrijven. Daar werd toegang voor haar zoontje geweigerd. Zo bleef Mbaye bij zijn moeder terwijl de andere kinderen naar school gingen en samen hebben zij gehuild. Zijn oom ging naar Dakar ten rade bij een katholieke school. De zusters daar stuurden hem naar Jan. Daar ontmoette hij het AMCRE team en nam hij kennis van het KS programma voor de doven.

Hij ging terug naar het dorp en creëerde een plaatselijke “associatie van ouders met dove kinderen”. Een jonge vrouw, Mane Ndao, werd gevonden die in één van de eerste KS cursussen werd geïnicieerd in gebarentaal. Bij haar huis in Gandiaye  stond een schuur waar de associatie met een foyer voor doven begon. Toen dit schuurtje werd getroffen door een zware regenbui en onbruikbaar werd, verhuisde de “foyer” naar de hoek van een winkel die er voor werd ingericht. Mane gaf niet op en werd bekend ook buiten haar dorp.

Deze inzet van een doorzetter moedigde de KS aan een model Foyer voor doven te bouwen. De gemeente stelde een terrein beschikbaar en het UNESCO Centrum Nederland (UCN) verleende een donatie die de KS aanvulde. Zo ontvingen Mbaye Sene en andere dove kinderen ook basis onderwijs. Nu heeft hij zijn eigen kippenfarm en houdt hij ook schapen. Met een karretje getrokken door een ezel brengt hij zijn producten naar de markt. Hij is nooit ver van huis gegaan en is nu als volwassene volledig in de gemeenschap geïntegreerd.

We willen dat veel meer dove kinderen zo’n kans krijgen